نویسندگان
1 دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه مازندران
2 دانشجوی دکترای اقتصاد توسعه دانشگاه مازندران
چکیده
یکی از مؤثرترین راههای تحقق عدالت اجتماعی تأمین فرصتهای یکسان برای دسترسی عموم افراد جامعه به آموزش و رسیدن به عدالت آموزشی است. یک جنبه از عدالت آموزشی در بازار کار و در انتهای فرآیند آموزش ظاهر میشود. بازار کار و فرآیند پیدا کردن شغل و تعیین دستمزد، هدایتکننده میزان تلاشی است که افراد برای کسب تحصیلات مؤثر انجام میدهند. اگر بازار کار علایم مناسبی را به بخش آموزش نفرستد، آنگاه تخصیص منابع نیز در بخش آموزش بهدرستی انجام نمیگیرد. در این پژوهش، رابطه بین نابرابری آموزشی و نرخ اشتغال در استانهای ایران مورد بررسی قرار میگیرد. نرخ اشتغال و ضریب جینی آموزشی با استفاده از ریزدادههای درآمد- هزینه خانوار مرکز آمار ایران محاسبه شده است. دادههای مورد استفاده در این تحقیق از نوع دادههای تابلویی و برای 28 استان کشور در دوره زمانی 1380 تا 1392 است. در تحقیق حاضر از دادههای ترکیبی پویا و تخمینزن گشتاور تعمیمیافته در برآورد الگو استفاده میشود. میانگین ضریب جینی آموزشی نشاندهنده آن است که نابرابری آموزشی در استانهای محروم از استانهای برخوردار بالاتر است. نتایج برآورد الگو نشان میدهد که بین نرخ اشتغال و نابرابری آموزشی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که در استانهای محروم و برخوردار ارتباط بین روند تغییرات نرخ اشتغال و ضریب جینی آموزشی منفی است و در همه استانهای کشور با کاهش ضریب جینی آموزشی، نرخ اشتغال روندی افزایشی یافته است.
کلیدواژهها