نویسندگان
1 استادیار دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف
2 کارشناس ارشد مهندسی سیستمهای اقتصادی- اجتماعی
چکیده
نظریه‌های رشد جایگاه ممتازی را برای سرمایة انسانی قائلند و انباشت دانش، مهارت و تجربة نیروی‌کار را به عنوان عنصری مهم در رشد و توسعة اقتصادی ارزیابی می‌کنند. براین اساس، برای کشورهای مختلف برآوردهایی از میزان سرمایة انسانی صورت می‌گیرد که در تخمین معادلات رشد مورد استفاده واقع می‌شود. علی‌رغم اهمیّت زیاد این موضوع، در ایران تاکنون تخمین مناسبی از سرمایة انسانی صورت نگرفته است. در این مقاله با روشی جدید، متوسّط سالهـای تحصیل نیروی کار به عنوان شاخصی از سرمایة انسانی، برای سالهـای 1345-1379 برآورد گردیده است. نتایج به دست آمده در این تحقیق به دلیل استفاده از تعداد افراد شاغل به جای کلّجمعیّت، منظور نمودن تحصیلات آموزش عالی، در نظر گرفتن تغییرات نظام آموزشی کشور طی سالهـای 1345- 1379، استفاده از آمار واقعی دانش‌آموزان با احتساب کسانی که ترک تحصیل کرده‌اند به جای استفاده از نرخ ثبت‌نام و نیز منظور نمودن نرخ مرگ و میر، مهاجرت و نوسانات نرخ بیکاری در مقایسه با روش به کار گرفته شده از سوی بارو و لی (2000) از دقّت و صحّت بیشتری برخوردار است.
کلیدواژه‌ها
)