نویسندگان

• حسن طایی ¹
• جاوید بهرامی ²
• نازیلا باقری ³

¹ عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی

² عضو هیئت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی

³ کارشناس ارشد اقتصاد

چکیده

کوشش‌های اقتصادی انسان در مقام کارفرما یا کارگر همواره معطوف به آن بوده که حداکثر نتیجه را با کمترین امکانات و عوامل موجود به دست آورد، این تمایل را می‌توان دستیابی به بهره‌وری و حقوق و دستمزد بالاتر نامید. اما اینکه دستمزد تا چه حد تحت تأثیر تحولات بهره‌وری و عوامل دیگر تأثیرگذار تغییر می‌کند، موضوعی قابل بحث و بررسی است. در این پژوهش، با استفاده از داده‌های کارگاه‌های بزرگ صنعتی ایران در فعالیت‌های 22 گانه در طول سال‌های 1373-1384 و روش داده‌های تابلویی[1]، این نتیجه به دست آمده که هر چند در مجموعه صنایع کشور، بهره‌وری در کنار تحصیلات، مهارت و نسبت شاغلان تولیدی از عوامل تعیین‌کننده دستمزد به شمار می‌آید، ولی میزان تأثیرگذاری بهره‌وری در مقایسه با عوامل دیگر بسیار ناچیز است. به نظر می‌رسد که در تعیین دستمزد منابع انسانی در صنایع کارخانه‌ای، بیش از اینکه به بهره‌وری توجه شود، به عوامل دیگر توجه شده است.[2]
 



[1]. Panel Data


[2]. نویسندگان از دکتر حمید آماده  به خاطر ارائه نظرات سودمندشان  تشکر می‌کنند.

کلیدواژه‌ها

• دستمزد
• بهره‌وری نیروی کار
• صنایع کارخانه‌ای
• روش داده‌های تابلویی