نویسندگان
1 استادیار گروه اقتصاد دانشگاه تبریز
2 دانشجوی دکتری علوم اقتصادی دانشگاه تبریز
چکیده
هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بلندمدت بین صادرات و شاخصهای کیفیت محیط‌زیست در ایران در سالهای 1350تا 1386 است. برای این منظور از دو شاخص انتشار گاز دی اکسید کربن و زمین‌های قابل کشت برای کیفیت محیط‌زیست استفاده‌کرده و از روش همجمعی جوهانسن- جوسیلیوس برای برآورد الگو استفاده می‌کنیم. یافته‌ها نشان می‌دهد که رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرهای صادرات و شاخصهای کیفیت محیط‌زیست برقرار بوده و متغیرهای صادرات و سرمایهگذاری مستقیم خارجی تأثیر منفی و معناداری بر شاخصهای کیفیت محیط‌زیست دارند.
کلیدواژه‌ها
)