نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری اقتصاد، دانشکده علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه الزهرا (س) ، تهران، ایران

2 استاد گروه اقتصاد، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران.

3 دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

4 استادیار گروه رایانه، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

چکیده

روابط بین­المللی به‌خاطر ماهیت چندجانبه آن، پیچیدگی­های زیادی دارد. با درک فرایند تصمیم­گیری ونتایج احتمالی تصمیمات، هر یک از بازیکنان قادر خواهند بود از ظرفیت‌های خود برای تاثیرگذاری بر نتایج این تصمیمات راهبردی بهره گیرند. مصداق این ساختار تصمیم‌گیری، مشاجرات و منازعات بین‌المللی تحریم­ها است. موضوع منافع جهموری اسلامی ایران درعرصه بین‌المللی نیز متاثر از منافع درحال تغییر کشورهای شرکت‌کننده دراین ائتلاف است. باتوجه به پیچیدگی­های روابط بازیکنان درفضای بین‌المللی تحریم‌ها به‌منظور تحلیل مساله وپیش‌بینی تعادل­ امکان‌پذیر دراین روابط، روش سیستم‌­های چندعاملی، نظریه بازی‌ها و هوش مصنوعی به‌عنوان ابزار جدیدی برای حل انواع تعاملات وفرایندهای متاثر از تصمیمات انسانی مورداستفاده قرار می‌گیرد. در این مطالعه، طیف سیاستی براساس راهبردهای ایران، آمریکا و سایر بازیکنان تعریف شده است. مدل‌سازی و شبیه‌سازی رفتار بازیکنان روی این طیف نشان می‌دهد در شرایط کنونی، راهبرد تعادلی ایران تاکید بر حفظ توافق فعلی است؛ هرچند که موقعیت تعادلی در دامنه پایینِ طیف ادامه توافق فعلی قرار دارد. براساس مطالعات و نتایج حاصله، برای پیشگیری از وقوع تراژدی دارایی‌های مشاع، راهبرد مسلط و غالب، بازی با فرض بازیکنان عقلایی در منطق نظریه بازی حفظ ثبات، امنیت و یکپارچگی ایران به‌عنوان یک قدرت منطقه­ای است. برای تحققِ تعادلِ پایدار، بازیکنان در این بازی به دنبال حداکثر  کردن تابع رفاه جمعی به‌جای حداکثر  کردن منافع تک­تک اعضای ائتلاف خواهند بود که در این صورت تداوم منافع کشورهای عضوائتلاف را نیز به دنبال خواهد داشت. برای این منظور، تداوم حضور ایران در برجام و عدم تضعیف آن، استقبال از حفظ وتقویت رابطه سیاسی با اروپا باحفظ منافع ایران، تقویت امنیت نظامی و امنیت اجتماعی ضروری خواهند بود.

کلیدواژه‌ها

کریمی، فرناز (1395). پیامدهای اقتصاد سیاسی مذاکرات هسته­ای با رویکرد نظریه بازی­ها. (پایان‌نامه کارشناسی­ارشد). دانشکده علوم­اجتماعی­واقتصاد، دانشگاه الزهرا­(س). تهران.
مرزبان، حسین و استادزاد، علی­حسین (1394). تاثیر تحریم­های اقتصادی بر تولید و رفاه اجتماعی ایران: رهیافتی از الگوی رشد تعمیم یافته تصادفی. پژوهش­های اقتصادی ایران، دوره 20، شماره 63، 69-37.
Afesorgbor. S. K. & Mahadevan. R. (2016). The impact of economic sanctions on income inequality of target states. World Development. 83. 1-11.
Arrow. K. J. (1951). Alternative approaches to the theory of choice in risk-taking situations. Econometrica: Journal of the Econometric Society. 404-437.
Beladi. H.. & Oladi. R. (2015). On smart sanctions. Economics Letters. 130. 24-27.
Black. D. (1958). The Theory on Committees and Elections. Cambridge: Cambridge University Press.
Clayton. M. J. (1997). Delphi: a technique to harness expert opinion for critical decision‐making tasks in education. Educational Psychology. 17(4). 373-386.
Coleman. P. T. Deutsch. M. & Marcus. E. C. (Eds.). (2006). The handbook of conflict resolution: theory and practice. John Wiley & Sons.
Cowan. D. Brunero. S. Lamont. S. & Joyce. M. (2015). Direct care activities for assistants in nursing in inpatient mental health settings in Australia: A modified Delphi study. Collegian. 22(1). 53-60.
Dalkey. N. & Helmer. O. (1963). An experimental application of the delphi method to The use of experts. Management science. 9(3). 458-467.
Davidson. P. Merritt-Gray. M. Buchanan. J. & Noel. J. (1997). Voices from practice: Mental Health Nurses Identify Research Priorities. Archives of Psychiatric Nursing. 11(6). 340-345.
Drury. A. C. (1998). Revisiting economic sanctions reconsidered. Journal of Peace Research. 35(4): 497-509.
Dobbins. J. Solomon. R. H. Chase. M. S. Henry. R. Larrabee. F. S. Lempert. R. J. & Shatz. H. J. (2015). Choices for America in a Turbulent World: Strategic Rethink. Rand Corporation.
Eftekhari. Z. & Rahimi. S. (2014). Preana: Game theory based prediction with reinforcement learning. Natural Science. 6(13). 1108.
Fan. C. K.. & Cheng. C. L. (2006). A study to identify the training needs of life insurance sales representatives in Taiwan using the Delphi approach. International Journal of Training and Development. 10(3). 212-226.
Feder. S. A. (2002). Forecasting for policy making in the post–cold war period. Annual Review of Political Science. 5(1). 111-125.
Feder. S. (1955). Factions and policon: New ways to analyze politics. Inside CIA’s Private World: Declassified Articles from the Agency’s Internal Journal. 1992. 274-292.
Goodman. C. M. (1987). The Delphi technique: A critique. Journal of advanced nursing. 12(6). 729-734.
Habibi. A. Sarafrazi. A. & Izadyar. S. (2014). Delphi technique theoretical framework in qualitative research. The International Journal of Engineering and Science. 3(4). 8-13.
Hogarth. R. M. (1978). A note on aggregating opinions. Organizational behavior and human performance. 21(1). 40-46.
Jesse. E. (2011). Forecasting the future of Iran: Implications for US strategy and policy. Rand Institute.
Keynes. J. M. (1936). The General Theory of Employment Interest and MoneyHarcourt Brace Jovanovich. New York.
Lemmer. B. (1998). Successive surveys of an expert panel: research in decision‐making with health visitors. Journal of advanced nursing. 27(3). 538-545.
Meadows. A. B. Maine. L. L. Keyes. E. K. Pearson. K. & Finstuen. K. (2005). Pharmacy Executive Leadership Issues and Associated Skills Knowledge and Abilities. Journal of the American Pharmacists Association. 45(1). 55-62.
Mesquita B. B. D. (1980). An expected utility theory of international conflict. American Political Science Review. 74(4). 917–931.
Mesquita. B. B. D. (1981). The war trap. Yale University Press.
Mesquita. B. B. D. (1984). Forecasting policy decisions: An expected utility approach to post-Khomeini Iran. PS: Political Science & Politics. 17(2). 226-236.
Mesquita. B. B. D. (1997). A decision making model: Its structure and form. International Interactions. 23(3-4). 235-266.
Murphy. M. K. (1998). Consensus development methods and their use in clinical guideline development. Health technology assessment. 2(3). 1-88.
Nephew. R. (2018). The Art of Sanctions: A View from the Field. Columbia University Press.
Neuenkirch. M.. & Neumeier. F. (2016). The impact of US sanctions on poverty. Journal of Development Economics. 121. 110-119.
Okoli. C. & Pawlowski. S. D. (2004). The Delphi method as a research tool: an example. design considerations and applications. Information & management. 42(1). 15-29.
Peters. H. (2015). Game theory: A Multi-leveled approach. Second Edition. Springer.
Powell. C. (2003). The Delphi technique: myths and realities. Journal of advanced nursing. 41(4). 376-382.
Somerville. J. A. (2008). Effective use of the Delphi process in research: Its characteristics. strengths. and limitations. Oregon: Corvallís.
Strasser. S. London. L. & Kortenbout. E. (2005). Developing a competence framework and evaluation tool for primary care nursing in South Africa. Education for Health. 18(2). 133-144.
Ueng. B. (2012).  Applying Bruce Bueno de Mesquita’s group decision model to Taiwan’s political status: A simplified model. The Visible Hand. 23.
Von Neumann J. & Morgenstern. O. (1944). Theory of games and economic behavior. Princeton University Press.
Van Zolingen. S.J. and Klaassen. C.A. (2003). Selection processes in a Delphi study about key qualifications in senior secondary vocational education. Technological Forecasting and Social Change. 70(4). 317-340.
Whang. T. (2010). Structural estimation of economic sanctions: From initiation to outcomes. Journal of Peace Research. 47(5). 561-573.