نویسندگان

1 دانشجوی دکترای حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران

2 استادیار حسابداری، دانشکده علوم اقتصادی و اداری، دانشگاه مازندران

چکیده

امروزه سرمایه‌گذاری موفق، مستلزم شناسایی عوامل مؤثر بر سرمایه‌گذاری و ریسک‌های مرتبط با آن و تخصیص بهینه منابع با هدف کسب بالاترین بازده است. در این راستا، سرمایه‌گذاران فردی و نهادی در جست‌وجوی استراتژی‌هایی هستند که بتوانند با استفاده از آنها بازده بیشتری را به‌دست آورند، شناسایی عوامل مؤثر بر ریسک و بازده در فرآیند سرمایه‌گذاری، یکی از این استراتژی‌هاست. هدف پژوهش حاضر، بررسی توان توضیح‌دهندگی بازده سهام توسط مدل شش عاملی و مقایسه آن با مدل‌های  پنج عاملی فاما فرنچ،  چهار عاملی کارهارت و q عاملی هو، خو و ژانگ (HXZ)[1] در تبیین بازده مورد انتظار سهام است. نتایج پژوهش با استفاده از اطلاعات ماهانه شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1380 تا 1394، نشان می‌دهد که توان تبیین بازده سهام توسط مدل پنج عاملی فاما و فرنچ بیش از مدل شش عاملی و چهار عاملی کارهارت و HXZاست و افزودن عامل شتاب به مدل پنج عاملی توان توضیح‌دهندگی مدل را افزایش نمی‌دهد. برخلاف یافته‌های فاما و فرنچ در بورس‌های ایالات متحده آمریکا، عامل ارزش (HML)[2] در بورس اوراق بهادار تهران معنادار است و به‌عنوان عامل زاید شناخته نمی‌شود. همچنین افزودن دو عامل سرمایه‌گذاری و سودآوری به مدل، توان توضیحی آن را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.



[1]- Hou, Xue and Zhang


[2]- High BM Minus Low BM

کلیدواژه‌ها

اشراق‌نیای جهرمی، عبدالحمید و کامیار نشوادیان (1387)، «آزمایش مدل سه‌عاملی فاما و فرنچ در بورس اوراق بهادار تهران»، مجله علمی - پژوهشی شریف، دوره 24، شماره 45، صص 46-39 .
ایزدی‌نیا، ناصر و محمد ابراهیمی (1393)، «مقایسه مدل اصلی سه‌عاملی فاما و فرنچ با مدل اصلی چهارعاملی کارهارت در تبیین بازده سهام شرکت‌های پذیرفته‌شده بورس اوراق بهادار تهران»، مدیریت دارایی و تأمین مالی، دوره 2، شماره 3، صص 28-17.
بابالویان، شهرام و مهردخت مظفری (1395)، «مقایسه قدرت پیش‌بینی مدل پنج‌‌عاملی فاما و فرنچ با مدل‌های چهارعاملی کارهارت و q عاملی HXZ در تبیین بازده سهام»، فصلنامه دانش مالی تحلیل اوراق بهادار، دوره 9، شماره 30، صص 32-17.
پورزمانی، زهرا و  علی بشیری (1392)، «آزمون مدل کارهارت برای پیش‌بینی بازده مورد انتظار به تفکیک سهام رشدی و ارزشی»، مهندسی مالی و مدیریت اوراق بهادار، دوره 4، شماره 16، صص 107-93.
رهنمای رودپشتی، فریدون (1389)، مکاتب و تئوری‌های مالی و حسابداری مشتمل بر نظریات، مدل‌ها و تکنیک‌ها ، جلد اول، تهران، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی،  چاپ چهارم، 345 صفحه.
سبحانی، حسن و مجید حبیبیان نقیبی (1391)، «ریسک و بازدهی اوراق منفعت»، فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران، دوره 17، شماره 52، صص 141-115.
صادقی شریف، سیدجلال و حسین عسگری‌راد (1392)، «اثر عامل مومنتوم بر توان توضیحی الگوی سه‌عاملی فاما و فرنچ»، دانش حسابداری، دوره 4 ، شماره 12، صص 59-88.
فرشادفر، زهرا و منصور خلیلی (1395)، «بررسی اثر قابلیت نقدشوندگی سهام بر بازده اضافی با استفاده از الگوی پنج‌عاملی قیمت‌گذاری آربیتراژ»، فصلنامه دانش مالی تحلیل اوراق بهادار، دوره 9، شماره 29، صص 109-97 .
Carhart, M. M (1997), On Persistence in Mutual Fund Performance, Journal of Finance, Vol. 52, No. 1, pp. 57–82. 
Chiah, M., Daniel, C, and Zhong, A, (2015), "A Better Model? An Empirical Investigation of the Fama-French Five-Factor Model in Australia", Journal of Finance, Vol. 58, pp. 65- 91.
Fama, E.F. and French, K.R. (2006), "Profitability Investment and average returns".Journal of Financial Economics , Vol.8, No 30,pp. 491-518.
Fama, E.F. and French, K.R. (2015), "A five-factor asset pricing model".Journal of Financial Economics , Vol.2, No.47, pp. 427-465.
Hou, K., C. Xue, and Zhang, L. (2014), "Digesting anomalies: an investment approach", Review of Financial Studies, Vol.2, No.47, pp. 427-465.
Racicot, F. and Theoret, R. (2015), "The q-factor Model and the Redundancy of the Value Factor: An Application to Hedge Fund", Journal of Financial Economics , Vol.2, No.47, pp. 427-465.
Sehgal, F.and Jain, S.(2011), "Short term Momentum Patterns in Stock and Sectoral Returns". Journal of advances in management research, Vol.1, No 8, pp. 99-122.