جواد عابدینی؛ حسن ابراهیمی؛ سیدحامد فهیمی فرد
چکیده
دراین مطالعه، مدل ساختاری برای تعیین قیمت مسکنو شناسایی حباب قیمتی در استانهای مختلف ایران طی دوره زمانی1389-1375 بسط داده شده است. مدل تجربی تحقیق مبتنیبر چهارچوب نظری قیمتگذاری مسکن براساس ارزش حال دارایی است. بهطور خاص، تصریح میشودکه قیمت مسکن میتواند تحت تأثیر انتقالهای عرضه و تقاضا مانند درآمد سرانه محلی، قیمت ...
بیشتر
دراین مطالعه، مدل ساختاری برای تعیین قیمت مسکنو شناسایی حباب قیمتی در استانهای مختلف ایران طی دوره زمانی1389-1375 بسط داده شده است. مدل تجربی تحقیق مبتنیبر چهارچوب نظری قیمتگذاری مسکن براساس ارزش حال دارایی است. بهطور خاص، تصریح میشودکه قیمت مسکن میتواند تحت تأثیر انتقالهای عرضه و تقاضا مانند درآمد سرانه محلی، قیمت زمین، هزینه ساختوساز و حجم نقدینگی تعیین شود. ویژگی ممتاز تحقیق حاضر، استفاده از مجموعه کاملتری از متغیرهای اثرگذار، لحاظ کردن همزمان تغییرات زمانی و بخشی متغیرها در چهارچوب دادههای تابلویی (پانل)، بررسی ویژگیهای مهمی مانند مانایی و همانباشتگی متغیرها و تعیین الگوی قیمتگذاری مسکن در کشور است. نتایج تحقیق حاضر، فرضیه وجود حباب قیمتی را در بازار مسکن ایران رد کرده و مدعی است که افزایشهای مداوم طی دهههای گذشته در قیمت مسکن توسط متغیرهای ساختاری مانند هزینههای تولید، حجم نقدینگی و رشد مؤثر تقاضا توضیح داده میشوند. علاوه بر این، برآوردها نشان میدهد، قیمت زمین (با کاربری مسکونی) و حجم نقدینگی مهمترینعواملرشدقیمتمسکندرایران بودهاند، بهطوریکه افزایش یک درصدی در قیمت زمین یا حجم نقدینگی- با فرض ثبات سایر شرایط- قیمت مسکن را به ترتیب 345/0 و 5/0 درصد افزایش میدهد. ارزیابی پسماندهای مدل به تفکیک استانی حاکی از آن است که قیمت مسکن در برخی استانها مانند اصفهان، آذربایجان شرقی و قزوین تابع قویتری از متغیرهای ساختاری نسبت به برخی استانهای دیگر مانند تهران، کهگیلویه و بویراحمد و همدان بوده است.
