@article { author = {Ranjbar, Omid and Elmi, Zahra (Mila)}, title = {Convergence in D8 Countries}, journal = {Iranian Journal of Economic Research}, volume = {11}, number = {35}, pages = {51-78}, year = {2008}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {1726-0728}, eissn = {2476-6445}, doi = {}, abstract = {In this paper, we study per capita GDP convergence in D8 countries. We test for convergence hypothesis using two approaches: Time series model (Augmented Dickey Fuller Test), and distribution model (Theil Inequality index and cross sectional variance). The time series model estimation results show that Indonesia, Malaysia, and Turkey converge toward the US. The result of convergence hypothesis test between Iran and other D8 countries shows that convergence has occurred between Iran ,Pakistan and Nigeria. Also, stochastic divergence has occurred between Iran, Pakistan, and Bangladesh. The results of distributive models show that the Inequality has been increasing among D8 countries since 1990. }, keywords = {Convergence hypothesis,Solow-Swan neoclassical model,time series model,distribution model,D-8 group}, title_fa = {تفسیر مدل سری زمانی و شاخص‌های نابرابری از شکل‌گیری همگرایی در کشورهای گروه D-8}, abstract_fa = {در این پژوهش سعی کرده‌ایم  در چارچوب مدل سولو-سوآن، فرضیه همگرایی تولید ناخالص داخلی سرانه واقعی بین کشورهای گروه D-8 را آزمون کنیم. بدین منظور، از مدل‌های سری زمانی(آزمون ریشه واحد دیکی- فولر تعمیم‌یافته) و توزیعی(شاخص‌های نابرابری تایل و واریانس مقطعی)استفاده کرده‌ایم. نتایج مدل سری زمانی نشان می‌دهد که تنها کشورهای اندونزی، مالزی و ترکیه توانسته‌اند، به سمت آمریکا (به عنوان کشوری با GDP سرانه بالا) همگرا شوند، در حالی که کشورهای دیگر از آن واگرا شده‌اند. از سوی دیگر، نتایج آزمون همگرایی میان کشوری بین ایران و کشورهای دیگر گروه مورد مطالعه نشان می‌دهد، تنها بین ایران و دو کشور بنگلادش و نیجریه همگرایی ایجاد شده است؛  این در حالی است که بین ایران و دو همسایه و شریک تجاری دیرینه آن، پاکستان و ترکیه نوعی واگرایی تصادفی ایجاد شده است. این امر می‌تواند، حاکی از نقش بسیار ضعیف گروه‌هایی مانند اکو و حتی D-8 در ایجاد یکپارچگی منطقه‌ای بین این سه کشور باشد.  نتایج محاسبه شاخص‌های پراکندگی، نشان‌دهنده افزایش نابرابری بین کشورهای گروه(به ویژه بعد از دهه 1990) است و این امر نشان‌دهنده افزایش ناهمگنی بین کشورهای این گروه و ناتوانی آن در ایجاد یکپارچگی بین کشورهای عضو می‌باشد.  }, keywords_fa = {فرضیه همگرایی,مدل رشد نئوکلاسیک سولو – سوان,مدل سری زمانی,مدل توزیعی,گروه .D-8}, url = {https://ijer.atu.ac.ir/article_3598.html}, eprint = {https://ijer.atu.ac.ir/article_3598_8bf0e2f9d3732ae7c7faf15be45e0d92.pdf} }